ROZDZIAŁ 11 - CHCESZ LATAĆ I ZOSTAWIĆ ZMARTWIENIA ZA SOBĄ, CZY NIE?

WŁĄCZ:

Lucy Hale - Extra Ordinary

W ośrodku byliśmy po trzydziestu minutach. Zbyszek od razu po wyjściu z samochodu zaczął się przeciągać. 

- Andrea mnie zabije - mruknęłam pod nosem - Jego najlepszy atakujący jest przeze mnie połamany - otarłam niewidzialną z łzę z policzka.

- Najlepszy? Czy ja się nie przesłyszałem? - uniósł ku górze brew.

- Masz wysokie mniemanie o sobie - wytknęłam język i ruszyłam w stronę recepcji.

- Pożałujesz - podbiegł do mnie i podniósł, na co automatycznie oplotłam go nogami w biodrach, a rękoma szyję.

- No ej - zmarszczyłam nos.

- Przeproś - puścił oczko wchodząc do środka.

- No chyba Cię coś gniecie - zdzieliłam go w ramię.

- Nie to nie - machnął ręką, przez co jeszcze bardziej do niego się zbliżyłam, aby nie spaść.

Po chwili byliśmy przed naszymi pokojami. Puścił mnie i weszłam do środka. Od razu wzięłam prysznic i ubrałam się. Chciałam już schodzić na dół, ale nigdzie nie znalazłam kuli. Na szczęście Bartman przechodził obok mojego lokum.

- Zbyszek zostawiłam kule w Twoim samochodzie - mówiłam, lecz ten lustrował moje nogi wzrokiem - dasz mi kluczyki? - pstryknęłam mu przed nosem palcami.

- Już, już - wyjąkał i wrócił się po nie. 

- Dzięki - złapałam je w locie i opierając się trochę o nogę w gipsie doszłam do windy. 

Powoli zmierzałam w stronę Audi, ale pomińmy fakt, że prawie wywinęłam orła. Otworzyłam auto i z tylnych siedzeń odebrałam moją zgubę. Szybciej wróciłam do środka i udałam się do stołówki. Zbych właśnie odpierał od pani Jadzi śniadanie, dlatego dosiadłam się do Krzyśka, Kubiego i Wrony. Chwilę później doszedł atakujący. Cała trójka zerknęła na nas podejrzliwie.

- Dzięki - podałam mu klucze uśmiechając się.

- Gdzie wyście byli, jak was nie było? - Krzysiu i te jego mądre pytania. 

- Zbyszek zawiózł mnie na spotkanie, a  że nie grzeszy inteligencją to postanowił zaczekać w samochodzie - przewróciłam oczami.

- Jakie spotkanie? - zaciekawił się Igła.

- No.. - przerwałam - z Mattem - powiedziałam ciszej.

- Z Andersonem? - wykrzyknęli równocześnie libero i środkowy.

- Mhm - mruknęłam.

- Z tym Mattem? I całą noc? - przekrzykiwali się w zadawaniu pytań. 

- Tak, a co do tego drugie tłumaczyć się Wam nie muszę - pokręciłam głową - Przepraszam, ale już nie jestem głodna - wyszłam ze stołówki.

Bez zawahania udałam się na halę. Brakowało mi treningów, a jeszcze siedem tygodni muszę wytrzymać, w tym jeden z gipsem. Na szczęście kosz z piłkami znajdował się na środku, dlatego zajechałam nim na linię końcową. Wyciągnęłam kolejno piłki serwując. Później wzięłam jedną i podbijałam ją raz sposobem górnym, a raz dolnym.  

- Andżelika.. czy Ciebie do jasnej ciasnej pogrzało? - odezwał się środkowy bloku.

- Nie przemęczam nogi, a cały czas leżeć nie będę - warknęłam. 

- Rozumiem, ale na razie od piłek trzymaj się z daleka - pogroził mi palcem. 

Kilka minut później na halę wtargnęła reszta siatkarzy. Usiadłam na plastikowym krzesełku, a Kraczący wrócił do szatni. Wszyscy traktowali mnie jak małe dziecko. Czasami bywało to wkurzające, ale wiedziałam, że nie chcieli, aby coś mi się stało. Nagle przyszedł sms. Napisał Matt: 'Spotkajmy się dzisiaj o 19. Przyjadę pod ośrodek. Kocham Cię. :*'. Odpisałam mu tylko, że się zgadzam, a już na salę weszli sportowcy.

- Co to miało znaczyć? - spojrzał na mnie wyczekująco Ignaczak.

- Poodbijałam sobie i tyle. Nic wielkiego - wysyczałam.

- A o Andersonie porozmawiamy sobie wieczorem - oznajmił.

- Jest już umówiona - odparłam.

- Z nim? - przytaknęłam.

Bez słowa dołączył do biegających siatkarzy. Dzisiaj ćwiczyli atak, zagrywkę, przyjęcie i blok, a później mieli mieć siłownię. Nie chcąc im przeszkadzać, wymknęłam się z hali. W drodze do windy zetknęłam się na Asię.

- Cześć - przywitałyśmy się.

- Dzisiaj wyjeżdżacie, nie? - zapytałam.

- No, niestety. Wiesz może gdzie był Zbyszek w nocy? - przełknęłam głośno ślinę.

- Zaoferował mi podwózkę, choć mówiłam, żeby wrócił, ale tego nie wykonał - westchnęłam.

- Rozumiem. Pilnuj go przez ten tydzień, żeby żadnej maniany nie odstawił - zaśmiała się i weszłyśmy do mojego pokoju. 

Rozłożyłyśmy się wygodnie na łóżku i rozmawiałyśmy  na wszystkie możliwe tematy. W końcu zalogowałam się na facebook'a, na którym czekały na mnie zaproszenia od niektórych wybranek siatkarzy. Zaakceptowałam je, a następnie włączyłyśmy 'Trzy metry nad niebem'. Oczywiście pod koniec filmu rozpłakałyśmy się niczym bobry. Właśnie wycierałyśmy swe twarze, gdy do środka wpadł Krzysiu, a za nim Andrzej. 

- Asiu, Zibi Cię szuka - poinformowali ją, a ona od razu wyszła z pokoju dziękując za mile spędzony czas.

- Co ty odwalasz z Andersonem? Zapomniałaś już jak Cię skrzywdził? - Wrona zerknął na mnie pytającym wzrokiem.

- Nie, ale on się zmienił, naprawdę - westchnęłam.

- Myślisz, że tacy jak on się zmieniają?

- Nie wiem, ale może warto dać mu drugą i ostatnią szansę? 

- Widzę, że chcesz kolejny raz przez niego cierpieć - powiedział głośniejszym tonem Ignaczak.

- A co byś zrobił, jakbyś był w tej samej sytuacji co Matt, a Iwona nie chciałaby wrócić? Zmieniłbyś się i walczył o nią, prawda? Masz odpowiedź na swoje pytanie. 

Jeszcze jakieś trzydzieści minut rozmawialiśmy o amerykańskim przyjmującym. Siatkarze na siłę chcieli wybić mi go z głowy, co wychodziło im z marnym skutkiem. Jednak uparcie walczyli. W końcu zeszliśmy na mniej więcej normalne tory. 

- Jak tam relacje ze Zbyszkiem? - zapytali.

- Normalne, a jakie miałyby być? Jesteśmy przyjaciółmi - zagryzłam lekko dolną wargę.

- Jak patrzy na Ciebie to oczy mu się błyszczą - powiedział sarkastycznie Igła.

- Przesadzacie. Zostawcie mnie na chwilę w spokoju - posłusznie wyszli.

Zrobiłam sobie godzinną drzemkę. Na obiad i kolejne treningi nie zeszłam. Gdy była 18 postanowiłam się przebrać i spiąć włosy w kucyk. Na koniec popsikałam się perfumami i zeszłam na dół do recepcji. Równo o 19 pod ośrodek podjechało czarne BMW. Z samochodu wysiadł ubrany w białą koszulę, czarne spodnie i skórzastą kurtkę siatkarz. Na przywitanie cmoknęliśmy się w policzek i odjechaliśmy.

Jestem z nowym rozdziałem! :)

Dzisiejszy epizod zadedykowany Lily Rose. :*

Nie wiem, kiedy pojawi się następny, ale do piątku powinien być. Mam nadzieję, że nie zlinczujecie mnie za Matta i Michalską. : D  W najbliższym czasie dodam odpowiedzi do Liebster Award i dziękuję za nominację.

W finale Brazylia-Rosja, komu kibicujecie? Jakie podium chcielibyście zobaczyć? :)

Enjoy.